سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

*سر زلفت الف با لام و ميم است  

  چه بسم الله الرّحمن الرّحيم است

 به هفتاد و دو ملت برده حسنت 

   قدم از هجر تو مانند جيم است

*قلم از شوشتر و كاغذ از بغداد   

 مركّب آب ديده قاصدش باد

 نويسم نامه اي سر نصرالدين شاه  

  تن فايز به قربان شما باد

*خروس عرش ديشب ارتجا كرد

    براي عاشق مسكين دعا كرد

  الهي خير از جانش نبينا

    كه يار از فايز جدا كرد

*سحر گاهي گذشتم پشت باغي  

  كه ديدم بلبلي در چنگ زاغي

 كه فايز صنعت ناديده ديدست  

   به زير دود ميسوزه چراغي

*اگر يار مني از نو وفا كن

    اگر كافر دلي شرم از خدا كن

 اگر حرف بدي از من شنيدي

    بكش خنجر سرم ازتن جدا كن

*خداوندا به فايز ده صبوري

     سر كار بدان جاها رسيده

*بهارآمد زمين مست و زمان مست

    شتر بر زير پاي ساروا ن مست

 هنون مستن كه خوردن آب انگور

    نه من مستم كه يارم ازبرم رفت

*بهار آمد زمين پيروزه گون شد

    به وزن صيف دلدارم رَوون شد

 نو بهار آمد درختان بخروشيد    

 درختان جامه ي سبزي بپوشيد

*سركوه بلند جفتي پلنگ است   

 صداي ناله ي توپو تفنگ است

 مگر داني كه فردا محشري نيست

    سؤال و پرسش و پيغمبري نيست

 بتاز اسب جفا تا مي تواني  

  كه فايز بي سپاه و لشكري نيست

*به قرآني كه يك كلمش غلط نيست   

 به غم خوردن كسي مانند من نيست

 اگر شيره شكر غربت بنوشي  

  مثال يك گدايي در وطن نيست

*به قرآني كه خطش بي شمار است 

   به مولايي كه تيغش ذوالفقار است

  سر سوداي عشقت بر ندارم   

 كه تا دين محمدبرقرار است

*قسم خوردم به الله و بالله

    به حقّ سوره ي نصر من الله

 سر سوداي عشقت بر ندارد 

   اگر دنيا شود زيرش به بالا

*خبر دادند كه دشتستون بهار است 

   زمين از خون فايز لاله زار است

 خبر بر يار فايز رسوني   

كه فايز يك تن و دشمن هزار است

*دو چشمونت پيالي پر ستاره 

   تبت چون حوض كوثر سايه داره

 اگر خواهي كه فايز را ببيني   

 بزن آتش به دشتستون دوباره

*نه هر بالا نشين چون ماهِ تاب است  

 نه هر سنگ گلی دُرّخوش آب است

 نه هر شعر خوني فايزي بود 

  نه هر تركي زبون افراسياب است

*پري پيكر بت عيسي پرستم 

    دمي بنشين دل بوردي زدستم

 دمي بنشين ميون هر دو ديده  
 مو از دين مسلموني گذشتم

*قسم خوردي به تورات وبه انجيل   

 به حق آنكه خلقت كرد جبريل

  سرسوداي عشقت بر نداره  

  كه تا دنيا دمد سور سرافيل

*دلم مي سوزه از عهد جدايي    

ندونم با كي بندم آشنايي

 چراغ چشم بينايي فايز

   كه شعم بي تو نداده آشنايي

*اگر سر تا سر دنيا قلم بيد

     مركب آب درياي يمن بيد

 اگر برگا درختا بيدن كاغذ  

  هنوز از بهر فايز بيد وكم بيد

*دو چشمون مركب رشته اي تو 

    مگر از عهد خود برگشته اي تو

 جواب خون فايز را چه گويي   

 مگر در كافرستون گشته اي تو

*اگر شانه شوي مويم نچيني 

   اگر آيينه شوي رويم نبيني

 اگر هفت پشت تو صياد باشند  

 بز پازن به كوي من نبيني

*دو ابروي كجت چون تيغ الماس  

        كشد پير و جوان از چپ و از راست

 مكش فايز مي گردي پشيمون  

  مطيع كار باش ايّهاالناس

*خداوندا دل و دينم پريد بود 

   به ناز و غمزد و جادوگري بود

كسون گوين كه فايز دل نداره   

 تجارت آمد و غارتگري بود

*نه افلاطون كند فكري به حالم   

 نه جالينوس دانست من چه حالم

 علاج درد فايز نيست درمون   

بزن بر دردمي تا من بنالم

*گهي نالم گهي شبگير نالم   

 گهي از بخت بي تدبير نالم

 بنالم چون پلنگ تير خورده   

 گهي شير در زنجير نالم

*عصا بر دست كشكولم حمايل  

 بگردم شهر به شهر مانند سائل

كسون گوين از بهر چه گردي 

   منم فايز گم كردم شمايل

*دلم  قطره خوني بيشتر نيست   

مرا آسودگي در روز و شب نيست

 تو فايز بي جهت آواره كردي   

 اگر خون از دلم آيد عجب نيست

*مكن با يار بد خود را گرفتار

    كه من كردم پشيمونم ازاين كار

*بهشتي اي صنم دادي نشانم

     تو دادي وعده اي از آب كوثر

كه كنج دوزخي كردي مكانم 

*پري آمد قسم خود وقسم داد   

 كه به غيراز تو نگيرم آدميزاد

*رفيقونم همه رفتن چپ و راست

    چنون رفتن كه گردشون نپيداست                                      بيايي اي هوادارون فايز 

   همه گوين كه فردا نوبت توست

*بيو فايز چه زحمتها كشيدي    

اَ طفلي تا به پيري خود رسيدي 

 كليد باغه را دادم به دستت

     خودت گَند بودي و گلها نچيدي

*كليد دو‎‎لو وون ديدي چها كورد

    گل خشبو زِ دست م‘ رها كورد

  بيو دو لو كه تو گمراه بايي

    به نفرين رسول الله بايي

  منه از دلبر راندي دلبر از مو 

   چو شيطون رانده از درگاه بايي

*صنم ميل جدايي از تو دارم 

   نشان بي وفايي از تو دارم

صد و سي و سه خنجر خورده فايز    

سراق مي منايي از تو دارم

 

*ولم فرقه كشيد چادر به سر كزد

     دو گيسوي مركب بر كمر زد

سري از پرده درآورد يار فايز  

   چو خورشيدي كه از مشرق علم كرد

*ولم فرقه كشيد در سوي بستان

    گل شمشاد گم كردم لرستان

  نديدم شهسواري مثل فايز    

مگر رستم به شهر زابلستان

*وفاي بي وفايان كرده پيرم

     رووم يار وفاداري بگيرم

  اگر يار وفاداري نباشد   

 سر قبر وفاداران بميرم

*قيامت قامت و قامت قيامت   

 قيامت آمد و دلبر نيامد

*قدت گل قامتت گل كفش پات گل

          سخن گل معرفت گل مهربون گل

*پري هردم مكن خود را نمايون  

 دمادم مي بري از قالبم جون

*چه بد كردم كه مهر از من بريدي

   خداوندا بدي از من چه ديدي

پشيمون ميشوي روزي دو صد بار   

 اگر بر دنبال فايز مي دويدي

*ز قبرستون گذر كردم كم و بيش    

كه ديدم قبر دولتمند و درويش

نه درويش بي كفن در خاك مي رفت 

   نه دولتمند بود و از كفن بيش

*اگر صد تير ناز از دلبرآيد

       مكن باور كه آه از دل برآيد

پس از صد سال بعداز فوت فايز  

 هنوز آواز دلبر دلبر آيد

*دوتا موي سفيد آمد به ريشم

 غزالون كم گذر كردن به پيشم

*سر سنگي دانه رخته بودم  

 عجب كوكي به دون آورده بودم

صياد كافري كوكم رميدست

    خودم از كودكي بخت سخته بودم

*اگر فایز بدانست زرگری را    

طلا سازد دو زلف عنبری را

*دو چشمونت پیاله پر ز می بی

     لب و لعلت خراج ملک ری بی

 دو تا نمبول تر بر سینه داری  

  نصیب فایز بیچاره کی بی

*خدا کردست که من شیدا بگردم   

چی ماهی بر لب دریا بگردم

 پلنگ در کوه آهو در بیابان  

 همه جفتن مو تنها بگردم

* سحرگاهی مشغول نمازم 

  ز قبله سر دراز و سر بنازم

 زبونم قل هو الله را غلط خواند  

 خدایا مو گنه کارم چه سازم

*عزیزون حلقه دوری مینداز   

 به سینم تیر پنهونی مینداز

 تو فایز گفته ای بوسی به جونی  

  به هر شهر نقل ارزونی مینداز

*اگر سنگم زنی سنگت ببوسم 

   اگر زهرم دهی چون آب بنوشم

 سر دستم بگیر چار سوی بازار  

     بگو دلار: من فایز فروشم