سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

شروه يا دو بيتی محلی دارای قدمتی تاريخی است.موطن اصلی شروه منطقه دشتی است.در این منطقه گاهی به شروه حاجيانی و يا شنبه ای نيز گفته ميشود در گذشته مولودی شروره با مقدمه ای شروع ميشد که متن آن شامل اشعار مولانا جلال الدين بود. این سنت هنوز هم در دشتی رواج دارد.اشعار امروز متن اکثر ترانه های دشتی و بوشهر و اطراف آن را در بر ميگيرد به دو شاعر محلی تعلق دارند يکی از این دو زاير محمد علی معروف به فايز دشتی است که در کوردوان دشتی ميزيسته واحتمالا در سال۱۲۹۰ه-ش وفات يافته است.شاعر دوم سيد بهمنيار ملقب به مفتون است که او نيز در بخش بردخون دشتی زندگی ميکرده است. بيشتر دو بيتی های عاشقانه را به صورت شروه مخوانند که عبارتند از:

قسم بر سوره والشمس والليل به غير از تو ندارم باکسی ميل                                           

کلام الله باشد خصم فايز اگر نامحرمی بر تو کند سيل

دگر شب شد که من شيدا بگردم چو ماهی بر لب دريا بگردم                                               

پلنگ و کوه و آهو در بيابان هم جمعند و من تنها بگردم

مرا کرده نگاری پای در گل الهی خون شوی ای بوالهوس دل                                          

ره دور و غم و رنج صبوری کی کرده باريک ناقه دو محمل

يقين يارا دلی از سنگ داری و يا صحبت ما ننگ داری                                                 

طريق و رسم دلداری چنين است که بر عاشق جهان را تنگ داری

ميان موج دريا خانه من فلک بر هم زدی کاشانه من                                             

خلايق دور فايز جمع گرديد که کم کم پر شده پيمانه من