سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

➖➖➖ دو غزلبا ردیف و قافیه ی مشترک تقدیم به سیدالشهداء➖➖➖

✔ غزل اول

با تو بودن گاه گاهی که مقدر میشود

خیمه گاه سینه عاشق مسخر میشود

اعتقاد نوکرانت این چنین باشد حسین

اشک روضه وصل بر آن حوض کوثر میشود

مادرت زهرا هواداری کند روز جزا

زیر این بیرق کسی که بر تو نوکر میشود

بوی عطر سیب وقتی که می آید از حرم

روح من در کربلا مثل کبوتر میشود

از مرام حر چنین فهمیده ام در عاشقی

هر که نوکر شد مطیع امر رهبر میشود

با صدای ذکر شور نام تو حس میکنم

محشر کبری در این میخانه محشر میشود

روز محشر میشود محشور با خیرالنسا

چشم خشکی که به پای روضه ها تر میشود

حضرت صادق چنین فرمود هرکس مذنب است

گریه بر جدم کند پاک و مطهر میشود

آه از دل میکشم مانند زینب از غمت تا شنیدم

بین مقتل شاه بی سر میشود

وای، از آن لحظه ای که زینب مظلومه گفت

یار من دارد به دست نیزه پرپر میشود

رضاباقريان

✔ غزل دوم

ذکر و وِرد ما همینکه نام کوثر میشود

اکثر اوقات، کام ما معطر میشود

حاجت ما رفع حاجت نیست از این عاشقی

روح ما در روضه ها مثل کبوتر میشود

پیشِ مادر، کودک جان را، مَهار اشک نیست

کودک از شیرین زبانی ناز پرور میشود

می‌شود با یک اشاره راه ما هموارتر فرش

این روضه اگر که بال شهپر میشود

چشمه باید شد که هر نخلی شود

پر بارتر ورنه هر گُل هم بدون چشمه پرپر میشود

باید اینجا بال ما، با اشک معراجی شود

چشم ما خشک است، پای روضه ها تر میشود

منّت این اشک را از کربلا باید کشید

چونکه هرکس معصیت کار است، اطهر میشود

روضه زینب سلام الله علیها را بخوان گفت

یار من اسیرِ دست خنجر میشود

رضاباقریان